Te vaak zie ik in mijn praktijk dat vrouwen die door zoiets ingrijpends als borstkanker zijn geraakt, zich sterker voordoen dan ze zich eigenlijk voelen. Daar kunnen allerlei redenen aan ten grondslag liggen. Je wilt geen zeur gevonden worden, je hebt kleine kinderen en wilt niet dat ze zien hoe moeilijk je het hebt, je geest kan je lichaam niet bijbenen, je wilt zo graag gezien worden als degene die je altijd al was: die sterke vrouw. Vaak worden angsten of onzekerheden om deze redenen niet gedeeld.

Maar daarmee kun je de mensen om je heen op het verkeerde been zetten. Soms kun je die sterke vrouw even niet zijn om dat je lichaam dat niet toelaat b.v. tijdens de behandelingen of omdat je angstig bent of verdrietig. Dan kun je beter zeggen wat er aan de hand is en hoe je je daadwerkelijk voelt. Probeer het eens, het zal je opluchten en je kunt er veel voor terug krijgen, vooral begrip. Dat is pas sterk.