Niets is moeilijker terug te vinden dan verloren vertrouwen

Vertrouwen is iets dat je van binnenuit moet voelen. Vertrouwen in mensen, artsen of vertrouwen in je lijf is oh zo belangrijk. Het is een ‘pluis’ gevoel en kan heel diep zitten. En wat als je vertrouwen geschaad wordt? Contact met mensen kun je desnoods nog verbreken en je kunt ook een nieuwe arts zoeken die beter bij je past. Maar je kunt het vertrouwen in je lichaam dat je in de steek heeft gelaten toch niet opzeggen? Dat moet je zien te herstellen en daarvoor moet bij jezelf op zoek gaan. Maar hoe dan? Hoe bouw je dat weer op?
Het is dan vooral heel belangrijk dat je het vertrouwen in JEZELF behoudt of herstelt. Vertrouw erop dat jij tegenslagen aankunt, dat je niet alleen bergen kunt verzetten maar ook bakens kunt verzetten. Dat je wat er op je pad komt ook aankunt. Heb je niet al eens gedacht in het leven: oooh, als dat maar niet gebeurt, want dat kan ik echt niet aan! En dan gebeurde het toch en dan blijkt dat je het wel aan kunt! Dát is bakens verzetten, dat is veerkracht hebben, dat is vertrouwen in jezelf hebben.
Maar soms ontbreekt het echt wel even aan dat vertrouwen of die veerkracht. Dan moet je op zoek naar wat je kan helpen, wat je inspireert om je kracht weer te hervinden.
Op vakantie stonden we voor de magische rots Es Vesdra, een onbewoond eilandje dat vol mineralen en metalen en zit, waardoor het een magische kracht zou hebben en uitstralen. Ook al ben ik tamelijk nuchter van aard, deze moest ik zien want iedereen kan een beetje extra power gebruiken, nietwaar? En wat voelde ik? Een grote rust en een prachtige plek waar ik nog even wilde blijven. Dat hebben we dan ook gedaan omdat het gewoon goed voelde. Het leverde een mooie herinnering op die ik makkelijk kan terughalen. En zo heeft iedereen wel ergens een een plek of een moment dat kracht oplevert: de natuur, een kerk binnenlopen, een mooi boek, meditatie, een kaarsje opsteken, een goed gesprek, vul het zelf maar in. Dat kan je kracht geven en vertrouwen in jezelf weer opbouwen.

Wat wij in het leven niet kunnen controleren, leert ons het meest over loslaten

“Loslaten” is een veelbesproken onderwerp in mijn praktijk. Zo vaak krijgen mensen het advies van anderen om negatieve gedachtes of gevoelens die zich meester van je kunnen maken “los te laten”. Nare gedachtes of angstgevoelens over terugkeer van de ziekte of over het risico op uitzaaiingen kunnen zomaar af en toe of regelmatig opdoemen als je eenmaal bent geraakt door (borst)kanker. Maar wat is dat loslaten precies? En hoe doe je dat loslaten dan?
Eigenlijk krijgen we op dit moment allemaal een flink lesje in loslaten. Er gebeurt nogal wat om ons heen in de wereld waar we weinig invloed op kunnen uitoefenen. Daardoor kun je je machteloos voelen, alsof je de controle kwijtraakt. Als wij ons alles wat er om ons heen gebeurt zouden aantrekken en ons voortdurend ernstig zorgen zouden maken, dan zou er haast geen vreugde in het hier en nu meer zijn (zie mijn Monday Motto van vorige week). We moeten vertrouwen hebben in degenen die de regie hebben over de grote wereldzaken of – kleiner – onze medische zaken en waar mogelijk ons eigen steentje bijdragen. Vrouwen die geraakt zijn door borstkanker krijgen deze onzekerheden en hun eigen onzekerheid er nog eens bij. Pffff kun je nagaan…
Daarom is het heel belangrijk om goed te zien waar je zélf invloed op kunt uitoefenen en die invloed of regie dan ook te nemen. Dat maakt je krachtiger en daardoor kan het vertrouwen (in bv je lichaam) weer groeien.
En wat is dan de positieve tegenhanger van loslaten? Misschien is dat wel vertrouwen? Neem gerust contact met me op als je hierbij een steuntje kunt gebruiken, want dat loslaten is makkelijker gezegd dan gedaan.

Trust your yourney, your speed doesn’t matter. Forward is forward.

Deze week heb ik weer afscheid genomen van een hele fijne cliënte. Ik geef bij het laatste gesprek altijd een persoonlijk geschreven kaartje mee dat naar mijn gevoel de rode draad was van onze gesprekken. Ik zag deze quote en moest meteen aan haar denken. Zij kwam bij mij op doorverwijzing van het ziekenhuis na de behandelingen omdat zij worstelde met de impact van de behandelingen na de borstkanker. Het viel haar zwaar weer op te krabbelen en ze wist niet waar te beginnen. Gaandeweg het traject bleek waar de rode draad zat: teveel te snel willen. Ook hier gaven de kleine stappen met net zo goed grote successen de doorslag. Zowel in haar privéleven als op het werk.
Het is zo herkenbaar en zo voorstelbaar dat je zo snel mogelijk weer ‘de oude’ wilt zijn, maar helaas werkt het zo niet in de de werkelijkheid. Wat werkt wel? Denken aan die schildpad… vertrouw op je reis, het gaat er niet om hoe snel je gaat maar dat je komt waar je wilt zijn.