De mondkapjes gaan steeds meer terug in de kast, in winkels worden de karretjes en mandjes niet meer zo streng geteld en gedesinfecteerd, ik heb al weer heerlijk in het theater gezeten, schouder aan schouder met vreemden. En zo gaan we met z’n allen stapje voor stapje terug naar het ‘nieuwe normaal’. Een term die heel NL eigenlijk pas anderhalf jaar kent, maar die borstkankerpatiënten eigenlijk al veel langer kennen.
Want dat is wat iedereen wil die borstkanker heeft gehad en de behandelingen heeft afgerond. Zo snel mogelijk terug naar het oude leven, het oude normaal. Maar vaak kom je erachter dat dat oude normaal er misschien wel helemaal niet meer is of dat je dat ook niet meer terug wilt …
❓Misschien heb je wel fysieke beperkingen of last over gehouden aan de behandelingen?
❓Misschien merk je dat je sneller vermoeid bent en daarin nog een balans moet zoeken?
❓Misschien is je lijf anders geworden of is je haar niet of anders teruggekomen en herken je jezelf even niet in de spiegel?
❓Misschien heb je inzichten gekregen door je ziekte die je voorheen niet had en zijn andere dingen opeens belangrijker of minder belangrijk geworden?
❓Misschien zijn relaties anders geworden?
❓Misschien kun je je werk niet meer uitvoeren zoals voorheen?
❓Misschien…
❓Misschien…
En dan realiseer je je dat er eigenlijk geen terug naar het oude normaal meer is. Dat er dingen zijn veranderd of verschoven in je leven Dat je zelf misschien wel veranderd bent. Dát is pas zoeken naar het nieuwe normaal en hoe je je leven dan opnieuw gaat vormgeven.
Daar is het nieuwe normaal na corona hélemaal niets bij.
En oh ja… het nieuwe normaal na corona krijgt je daar ook nog eens bij. Pittig, hoor, en dat mag ook wel eens gezegd worden.