Luisteren en stil zijn…
Stil zijn
Je denkt misschien dat je wat moet zeggen.
Je denkt misschien dat je me moet opvrolijken.
Je wilt me misschien weer zien lachen en genieten.
Je denkt misschien dat je me moet troosten en adviseren.
Maar wat ik vraag is dit:
Wil je nog eens en nog eens luisteren naar mijn verhaal,
naar wat ik voel en denk.
Je hoeft alleen maar stil te zijn,
mij aan te kijken,
mij tijd geven.
Je hoeft mijn verdriet zelfs niet te begrijpen.
Maar als het kan slechts te aanvaarden, zoals het voelt voor mij.
Je luisterend aanwezig zijn, zal mijn dag anders maken.
Marinus van den Berg, Woorden in stilte (Kok, Kampen 2000)
Woensdag 9 maart vond het Boezemcafé weer plaats. Hier ontmoetten bijna 20 vrouwen van binnen en buiten de regio elkaar. Alle facetten die te maken hebben met borstkanker passeren de revue in de gesprekken van de gasten.
Hierbij kwam ook ter sprake hoe de omgeving omgaat met je als je geraakt bent door borstkanker. Vaak word je door je omgeving overladen door goed bedoelde
O ordelen
M eningen
A dviezen,
Daar hebben weinig mensen behoefte aan. Luister met volle aandacht, ben er gewoon voor de ander en laat deze OMA thuis.
Een van de gasten beloofde mij na dit gesprek, waarin iedereen herkenning vond: ik stuur je een mooi gedicht hierover. Ze stuurde het meteen en zei erbij: “Nogmaals dank voor de bijeenkomst, ik vond het een hele bijzondere en mooie ervaring. Ik zal er over drie maanden zeker weer bij zijn.”